Ο Γουέιν Ρούνεϊ δυσκολευόταν να διαχειριστεί την πίεση που συνόδευε τη φήμη του ως ποδοσφαιριστή και αυτός ήταν ο λόγος που είχε καταφύγει στο αλκοόλ. Ο παλαίμαχος επιθετικός της εθνικής Αγγλίας και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και νυν προπονητής της Ντέρμπι Κάουντι είχε ξεκινήσει την επαγγελματική καριέρα μόλις στα 16 και η μετάβαση από τις εργατικές κατοικίες του Λίβερπουλ στον «προβολέα» της Premier League ήταν κάτι που δυσκολεύτηκε να αντιμετωπίσει.

Αναλυτικά, ο Γουέιν Ρούνεϊ δήλωσε στους "Sunday Times":

«Έχω κάνει πολλά λάθη. Για μένα ήταν πολύ δύσκολο να ασχοληθώ με τον Τύπο, με πράγματα που υπήρχαν στις εφημερίδες, να ασχοληθώ με τον προπονητή εκείνη την εποχή, να ασχοληθώ με την οικογένεια. Στα πρώτα μου χρόνια στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, πιθανότατα μέχρι να αποκτήσουμε τον πρώτο μας γιο, τον Κάι, κλείστηκα στον εαυτό μου. Δεν βγήκα ποτέ έξω» δήλωσε αρχικά ο 36χρονος πλέον Γουέιν Ρούνεϊ και πρόσθεσε:

«Υπήρχαν στιγμές που έπαιρνα μερικές μέρες άδεια από τις υποχρεώσεις μου στο ποδόσφαιρο και στην πραγματικότητα κλειδωνόμουν και έπινα, για να προσπαθήσω να τα βγάλω όλα αυτά που είχα στο μυαλό μου. Το να απομονώνομαι με έκανε να ξεχάσω μερικά από τα θέματα που αντιμετώπιζα. Ήταν σαν φαγοπότι. Ήταν απλώς μια συσσώρευση των πάντων, η πίεση του να παίξω για τη χώρα μου, να παίξω για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η πίεση ορισμένων από τα πράγματα που κυκλοφόρησαν στις εφημερίδες για την προσωπική μου ζωή, απλά προσπαθώντας να τα αντιμετωπίσω όλα αυτή η πίεση μεγάλωνε. Προσπαθούσα να καταλάβω πώς να το αντιμετωπίσω μόνος μου. Μεγαλώνοντας στις εργατικές κατοικίες δεν θα πήγαινες ποτέ να μιλήσεις σε κανέναν. Πάντα θα έβρισκες έναν τρόπο να το αντιμετωπίσεις μόνος σου. Προσπαθούσες να το αντιμετωπίσεις μόνος σου αντί να ζητήσεις βοήθεια», εξομολογήθηκε ο Ρούνεϊ και κατέληξε:

«Ήμουν πάντα θυμωμένος και επιθετικός καθώς μεγάλωνα. Αυτό ήταν προφανές όταν μπήκα στο ποδόσφαιρο. Ήταν προφανές ότι είχα κάποια ζητήματα τα οποία έπρεπε να προσπαθήσω να αντιμετωπίσω και τώρα, ευτυχώς, τα έχω όλα υπό έλεγχο. Αυτό που έμαθα ήταν ότι μπορούσα να την αισθανθώ να έρχεται, σαν μια έκρηξη. Συνήθιζα να κρατάω σχεδόν τα πάντα μέσα μου και να τα κρατάω για τον εαυτό μου και να συσσωρεύονται. Παλιά έλεγα "γ@μ@ το" και θα έβγαινα έξω και θα έκανα ανόητα λάθη λόγω της έκρηξης. Έμαθα πως όταν νιώθω ότι αυτό συμβαίνει, έπρεπε να καθίσω και να μιλήσω με κάποιον ειδικό. Αυτό ηρέμησε τα πράγματα. Μίλησα με τη σύζυγό μου αρκετές φορές, τους γονείς της και τους δικούς μου. Το έκανα όταν ένιωσα ότι έφτανα σε μια κακή στιγμή».